رهبر انقلاب و داستان مجسمه نزدیک کازرون

وبلاگ نگارک‌ها نوشت: دیشب از دیدن گزارش تصویری کامران نجف‌زاده در 20:30 لذت بردم؛ گزارشی کاملاً ایرانی که بی اختیار اشک شوق را در چشمانم سرازیر کرد ... امیدوارم رسانه‌ی ملی از این نوع گزارش‌ها بیشتر تهیه کند و دیگر اجازه ندهد تا شخصیت منفی یا ابله سریال‌های تلویزیونی را با نام‌هایی چون خشایار، اردشیر، کوروش، داریوش، آناهیتا، پانته‌آ و ... خطاب کنند.

به همین دلیل از مسئولین روزنامه اعتماد ملی که این تیتر را برای سخنان دیروز رهبری انتخاب کردند، صمیمانه قدردانی می‌کنم.

تخت جمشید مایه افتخار ایران است

هر چند آنها هم - مانند روزنامه قدس - به ماجرای امپراطور روم، «والرین» اشاره نکردند!

 

داستانی که رهبر انقلاب آن را شرح داد و به مخاطبینش گفت: مجسمه‌ای در نزدیک کازرون وجود دارد که نشان می‌دهد والرین، امپراطور روم پس از شکست از پادشاه ایران (شاهپور اول) در برابر وی زانو زده است. پس اگر یونانی‌ها به جهانگردان خود بیابانی را نشان می‌دهند که در آن سربازان ایرانی از روم شکست خورده‌اند، شما هم این مجسمه را نشان دهید ... این به اون در! (خنده حضار).

گفتنی آنکه در سال ۲۵۸ میلادى، شاهپور اوّل، پادشاه مقتدر ساسانی، زمان را براى مبارزه با ارتش روم مناسب دید. چرا که شمال امپراتورى روم به شدت درگیر نبرد با ژرمن‌ها بود. در مرکز نیز تغییرات مداوم، قدرت امپراتوران روم را ضعیف کرده بود. بنابراین شاهپور با گذر از فرات، انطاکیه را تصرف کرد و آماده نبرد با والرین شد. امپراتور روم با تجهیز سپاهى عظیم از جنوب اروپا عازم انطاکیه شده و ۲۵۹ شهر را از ایران باز پس گرفت و عقب‌نشینى زودهنگام ایرانی‌ها او را به طمع تسخیر بین‌النهرین انداخت؛ اما سپاه ایران ارتش او را به مانند ارتش کراسوس محاصره کرده و سرنوشتى مشابه برایش ایجاد کردند (همان بلایی که روس‌ها تاکنون دوبار بر سر سپاهیان ناپلئون و ارتش رایش هیتلری آورند؛ تکنیکی که متعلق به ایرانیان است). در این نبرد که در نزدیک شهر ادسا روى داد، ده‌ها هزار رومى کشته شدند و هرچه تلاش کردند نتوانستند از محاصره خلاص شوند. والرین پس از تسلیم، به اسارت شاهپور درآمد و تا سال‌ها تحت خدمت شاهپور بود؛ چرا که شاه ایران از او به عنوان خدمتکار استفاده کرد.

در پرانتز: راستش خوشحال شدم که رهبر روحانی ایران، از تاریخ پادشاهی این سرزمین هم آگاهی دارد؛ موضوعی که بسیاری از جوانان و حتی آموزگاران ما آن را نمی‌دانند